SİMİT : Dünyanın en iyi 50 unlu mamulü

Dünyanın dört bir yanından herkesin severek tükettiği hamur işi türleri, sofraların vazgeçilmez lezzetlerinden biri. CNN Travel, bazı kültürlerin “ekmek” olarak nitelendirdiği hamur işi lezzetlerini bir araya getirdi. Türkiye’den de simit, dünyanın en iyileri arasına girdi.

Konumuna göre alfabetik sırayla, dünyanın en harika 50 ekmeği burada.

Bolani, Afghanistan

Lavash, Armenia

Ermeni gelin kaynananız size hula hoop büyüklüğünde düz ekmeğiyle yaklaştığında kaçmayın: Lavash, ülkenin yeni evlenen çiftlerine bolluk ve refah dolu bir yaşam sağlamak için serilir.

Belki de bu, lavaş yapmanın arkadaşları gerektirmesindendir.

Geleneksel ekmekleri şekillendirmek için kadın grupları, hamuru yulaf samanı veya yünle dolu bir mindere yayarak toplanır. Bu muazzam tabakaları konik kil fırınlarının iç kısmına hızlıca yapıştırmak için usta bir el gereklidir, burada yoğun sıcaklıkta hızla pişerler.

Bu ekmek Ermenistan’ın kültürü için o kadar merkezi bir konumdadır ki, UNESCO Somut Olmayan Kültürel Miras olarak belirlenmiştir.

Damper bread, Australia

Seyahat edenler için vazgeçilmez bir yiyecek olan damper, Avustralya’nın sınır günlerini anımsatıyor.

Su, un ve tuzun basit bir karışımı olan damper, doğrudan külde pişirilebilen, dökme demir bir tavaya bastırılabilen veya hatta bir sopanın ucunda kavrulabilen bir yiyecektir. Günümüzde tarifler genellikle bazı kimyasal kabartma maddeleri, tereyağı ve süt içerir, bu da sağlam arazi yemeklerini İrlanda soda ekmeğine benzeyen daha rafine bir lezzet haline getirir.

Luchi, Bangladesh

Sıcak yağda batırılan yumuşak buğday hamuru, ülkenin aromatik köri soslarıyla mükemmel bir uyum içinde olan kabarcıklı, altın rengi düz ekmeği haline getirir.

Bangladeş’te kahvaltı için popüler bir seçenektir ve genellikle beyaz patates köri ile servis edilir, ancak Dhaka kaldırım tezgahlarından ev mutfaklarına kadar her yerde şişkin ekmekleri bulabilirsiniz.

Pão de queijo, Brazil

Montreal bagels, Canada

Marraqueta, Chile

Shaobing, China

Bir shaobing’in susam tohumu kabuğunu kırarak, buğday lezzetiyle zenginleşmiş yumuşak katmanları ortaya çıkarın.

Uzman shaobing fırıncıları hamuru o kadar ince çeker ve döver ki son üründe 18 veya daha fazla katman oluşur. Kuzey Çin düz ekmek daha sonra siyah susam ezmesinden dumanlı ete veya Sichuan biberine kadar tatlı veya tuzlu dolgularla zenginleştirilebilir.

Pan Cubano, Cuba

Eritilmiş iç yağı, pan Cubano’nun ekmeklerine hafif bir tuzlu lezzet katar; kabarık iç kısım, çıtır, kraker benzeri kabuğa nazik bir kontrast sunar.

Bir Küba fırınına girerseniz, muhtemelen uzun, altın renkli ve ortasında soluk bir dikiş olan bir ekmekle karşılaşırsınız: Bazı fırıncılar, ekmek pişirilmeden önce hamura bir palmiye yaprağı bastırarak, ekmeğin boyunca uzanan belirgin bir çatlak oluştururlar.

Havana’dan Miami’ye kadar popüler olan bu ekmek, ancak sadece Amerika’da “Küba sandviçleri” içinde bulabilirsiniz; bu sandviçlerin 19. yüzyılda Florida’da yaşayan Kübalılar tarafından icat edildiği düşünülmektedir.

Libba, Egypt

Pupusas, El Salvador

San Salvador sokaklarında yürüyün ve pişirilen pupusaların kavrulmuş mısır kokusundan asla uzak olmayacaksınız.

Kızartılmış mısır ekmeği hem sevilen bir atıştırmalık hem de ulusal bir simgedir.

Pupusa yapmak için, bir aşçı peynir, domuz eti veya baharatlı fasulye dolgusunu yumuşak mısır hamurunun içine sarar, sonra karışımı kızgın bir tavaya sürer. Yağ ve tuzun tadını kesen canlı bir curtido salatası benzeri bir üst katman, doyurucu bir yemek için eklenir.

Bu lezzet yüzyıllar boyunca var olmuştur. Patlayan bir volkan tarafından gömülen bir Maya şehri olan Joya de Cerén’deki UNESCO listeli alanında, pupusaları yapmak için kullanılanlar gibi pişirme araçlarına rastlanmış ve bunların M.S. 600 civarında tarihlendiği bulunmuştur.

Injera, Ethiopia

Alamy

Injera’nın süngerimsi yüzeyinde bir yıldız demeti kabarcıklar, bu Etiyopya ekmeğini ülkenin zengin sosları ve et yemekleri için mükemmel bir eşlikçi yapar.

Komşu Eritre ve Somali’de de sevilen injera, hem yemek saati klasiği hem de en mükemmel yemek aracıdır – nemli, sarılmış ekmek parçalarını kopararak, toplu bir tabakta servis edilen yemekleri almak için kullanılır.

Antik ve son derece besleyici bir tahıl olan teff’ten yapılan injera’nın karakteristik ekşi bir tadı vardır. Bu, taze hamuru önceki bir partiden alınan kültürlerle karıştırarak başlayan ve ardından karışımın birkaç gün boyunca daha lezzetli hale gelmesi için bırakılan bir fermantasyon sürecinin sonucudur.

Baguette, France

Khachapuri, Georgia

Birbirine karışmış taze İmeruli ve Sulguni peynirleriyle kabarcıklı olan khachapuri, Gürcistan’ın en sevilen atıştırmalığı olabilir.

Tuzlu düz ekmek, yumuşak, mayalı hamur ile başlar ve tekne şeklinde bir beşik içine sıkıştırılır, ardından bol miktarda yumurta ve peynir dolgusuyla pişirilir. Uzun bir şekil, yumuşak iç kısmından çıtır, kahverengi uçlara kadar doku kontrastını maksimize eder. Khachapuri uzmanları, zengin, sızan dolgunun içine batırılmak üzere uçları koparmanın önemini bilirler.

Bu, Gürcü mutfağının önemli bir özelliğidir ve 2019’da ülkenin Kültürel Miras Koruma Ulusal Ajansı geleneksel khachapuriyi Gürcistan’ın UNESCO Somut Olmayan Mirası olarak adlandırdı.

Pumpernickel, Germany

Saf çavdar unu, bu ikonik Kuzey Almanya ekmeğine etkileyici bir ağırlık kazandırırken, ayırt edici, koyu kahverengi bir renk verir.

En geleneksel versiyonlar sıcak, buğulu bir fırında 24 saate kadar pişirilir. Bu, çavdar unundaki şekerleri dönüştürerek doğal olarak oluşan tatlılığı derin bir lezzete dönüştüren olağandışı bir tekniktir.

Pumpernickel, Almanya’nın Westphalia bölgesinde yüzyıllardır bir uzmanlık olmuştur ve 1570’ten beri aynı tarifi kullanarak sağlam ekmeği yapan Soest kasabasında hatta aileye ait bir fırın bulunmaktadır.

Pai bao, Hong Kong

Hong Kong fırıncıları, buğday ununu yastık gibi yumuşak tatlılar haline getirerek, hayal edilebilecek en yumuşak, en hafif ekmeği yaratmak için birbirleriyle yarışır.

Pai bao, Tangzhong yöntemi olarak bilinen bir teknik sayesinde diğerlerinden daha havadar olabilir.

Buğday hamurunu karıştırırken, fırıncılar pişirilmiş un ve suyun küçük bir miktarını diğer malzemelere eklerler, bu da ekmeğin yapısal gelişimi üzerinde büyük etkisi olan küçük bir değişikliktir. Sonuçlar? Birkaç gün boyunca nemini koruyan harika bir yumuşak ekmek ve elle yemeye davet eden süt lezzeti.

Dökkt rúgbrauð, Iceland

İzlanda’nın geysirlerini, sıcak kaynaklarını ve buhar çıkışlarını besleyen kaynayan jeotermal sıcaklık, aynı zamanda bu yavaş pişirilmiş İzlanda çavdar ekmeği için doğal bir fırın sağlar.

Koyu çavdar unu ile yapılan hamur, jeotermal kaynaklara ve diğer sıcak noktalara yakın sıcak topraklara gömülmeden önce bir metal tencerede kapatılır. Geleneksel yöntemle pişirildiğinde, dökkt rúgbrauð’un yer altı “fırınında” pişmesi tam 24 saat sürer.

Bu, patlayıcı bir doğal kaynağın dâhiyane bir şekilde kullanılmasıdır ve sıcak su kaynakları kasabası Laugarvatn’da ziyaretçiler, dökkt rúgbrauð’un siyah kumda açılmış bir delikten taze çıktığı zaman ekmekleri deneyebilirler.

Paratha, India

Stuart Freedman/Corbis/Getty Images

Bu tam buğdaylı Hint tatlısında ince çıtır yapraklarla düz ekmekler harika bir uyum sağlar; bu ekmekler düz veya tuzlu dolgularla servis edilebilir.

Hamurun üzerine ince bir şekilde yayılmış yağ ile katlanması ve rulo yapılması, kruvasan veya milföy hamurunda kullanılan teknikle benzerlik gösteren, zengin lezzetli katmanlar oluşturur.

Hint’te dolgulu buğday ekmeği yüzyıllardır yapılır, hatta bazı çeşitler bölgenin yemeklerine dair en eski yazılı açıklamaları içeren 12. yüzyıl Sanskritçe metni olan “Manasollasa”da bile bahsedilir.

Roti gambang, Indonesia

Palm şekeri ve tarçın, Jakarta fırınlarının eski moda favorisi olan, yumuşak buğday ekmeği roti gambang’a hafif, aromatik bir tatlılık verir.

Adı, ince ve kahverengi ekmeklere benzerlik gösteren geleneksel Endonezya enstrümanı gambang’ı çağrıştırır.

Ancak tarife gelince, şefler sömürge dönemine geri dönüyorlar: Baharatlı tatil kurabiyelerinden Gouda veya Edam ile kaplanmış peynir çubuklarına kadar, Endonezya fırıncılığı Hollanda malzemelerini ve tekniklerini yerel tatlarla uyumlu hale getirmiştir.

Sangak, Iran

Behrouz Mehri/AFP/Getty Images

Bu bağımlılık yapan İran düz ekmeği, sıcak çakılların üzerinde doğrudan pişirilen ustalıklı iki fırıncının elinden çıkar.

Bu kızgın yüzey, buğday hamurunu altın kabarcıklarla işler ve nan-e sangak olarak da bilinen sangak’a karakteristik bir çiğneme hissi verir.

Eğer fırından sıcak bir şekilde sangak tatmayı kısmetiniz varsa, çıtır kabuk ile yumuşak iç kısmın göksel bir kontrastının tadını çıkarın. Düz ekmek başlı başına yenilebileceği gibi, onu İran tarzı bir kahvaltıya dönüştürebilirsiniz: Tuzlu peynir ve bir demet aromatik yeşil ot ile sarılmış bir parça sangak kullanın.

Soda bread, Ireland

Yüksek ekmek elde etmek için mayaya ihtiyacınız yoktur: Kimyasal kabartma, asidik ve bazik bileşenlerin patlayıcı bir kombinasyonuyla havayı ekleyebilir. Kızartma ekmeğe kabartma yapmak için yerli Amerikalılar rafine potas kullanırlardı – kimyasal kabartmanın erken bir örneği – ancak bu versiyon İrlanda Patates Kıtlığı’nın sıkıntılı yıllarında popüler hale geldi.

Patates mahsullerinin başarısız olmasıyla, fakirleşmiş İrlandalılar yumuşak buğday unu, ekşi süt ve karbonat kullanarak ekmeği karıştırmaya başladılar.

Şimdi, soda ekmeğinin yoğun ekmekleri tuzlu İrlanda tereyağı ile mükemmel bir şekilde eşleşen nostaljik bir zevk haline gelmiştir.

Challah, Israel

Eğer challah’ın yalnızca yastık gibi yumuşak, örülmüş ekmeklerle sınırlı olduğunu düşünüyorsanız, tekrar düşünün – geleneksel olarak challah, Yahudi ritüelinde kullanılan herhangi bir ekmektir.

Ve Yahudi fırıncılar uzun zamandır diaspora kadar çeşitli ekmekler yapmaktadır: Kabarcıklı düz ekmekler, sağlam Avrupa ekmekleri ve haşhaş tohumlarıyla süslenmiş Macar tatlıları gibi.

İsrail’in modern fırıncıları bu zengin mirastan yararlanıyorlar. Ancak Cuma öğleden sonraları Tel Aviv’de, birçok Amerikalının challah olarak bildiği klasik Ashkenazi versiyonları hâlâ bol miktarda görülebilir.

Bu altın rengi ekmekler, yumurta ile narin ve cömert bir glazür altında parlaktır. Ancak göz alıcı olan örgüdür. Hamur ipliklerini bir araya getirerek, fırıncılar antik Kudüs Tapınağı’ndaki 12 ekmeği temsil ettiği söylenen 12 ayırt edici tepe oluştururlar.

Ciabatta, Italy

“Antik tahıllar”ın vurgulanması ve yüzyıllara dayanan unlu gelenekler arasında, ekmek yapımının geçmişte kaldığı görünebilir.

Ancak ekmek sürekli olarak evrim geçiriyor ve bundan daha iyi bir örnek bu ikonik İtalyan ekmeğinden başkası değil, ki bu sadece 1980’lerde icat edildi.

1982’de İtalyan fırıncı Arnaldo Cavallari, Roma fırınlarını ele geçirdiğini gördüğü baget tarzı ekmeklere meydan okuyarak, alçak, çiğnenebilir ekmekleri yarattı.

Bu, el yapımı ekmeklerin geri dönüşünde bir dönüm noktasıydı ve kökenleri 1960’lar ve 1970’lerde giderek endüstrileşen gıda sistemine karşı yapılan tepkilere dayanıyordu.

Bammy bread, Jamaica

Jamaika’da tavada kızartılan kassava kekleri, adanın ultra taze deniz ürünleri ile sağlam bir eşleme olan bammy ekmeğinin lezzetli bir rahat yiyeceğidir.

Bammy ekmeği yapma geleneksel süreci, doğal olarak oluşan siyanürü uzaklaştırmak için rendelenmiş kassava’nın işlenmesiyle başlar; ardından, elenmiş kassava hamuru metal halkalara bastırılır.

Bu, kökeni eski olan bir tariftir – kassava, Avrupalıların buraya gelmeden önce Güney Amerika ve Karayipler’de bir temel gıda maddesi olmuştur ve yerli Arawak halkının kökü düz ekmek yapmak için kullandığına inanılmaktadır.

Kare pan, Japan

Mayalı buğday hamuru, Japon kare’si için uygun bir ambalaj oluşturur, oturarak yapılan bir yemeği elden yenebilen bir atıştırmalığa dönüştürür.

Kare pan veya kare ekmeği, derin yağda kızartılmadan önce panko’ya bulanır, böylece yumuşak, soslu iç kısmıyla maksimum doku kontrastı sağlayan çıtır bir kabuk elde edilir.

Kare pan, öyle sevilen bir lezzettir ki tuzlu atıştırmalık için adını taşıyan bir suçla mücadele süper kahramanı bile vardır: “Soreike! Anpanman” anime serisinin yıldızı Karepanman, yanıcı sıcak bir kare dolgu fırlatarak kötülüklerle savaşır.

Taboon bread, Jordan

Amman’da fırınlanmış ekmek kokusunu takip ederseniz, yol kenarındaki tezgahlarda bu klasik düz ekmeklerin buharlaşan yığınlarını bulursunuz.

Taboon şekillendirilirken, fırıncılar yumuşak buğday hamurunun yuvarlaklarını konveks bir forma bastırır ve sonra onları konik bir kil fırının içine vururlar.

Ortaya çıkan şey, buhardan çıtırdıyor olan, tanelerin ve dumanın yoğun kokusunu yayan, çiğnemeli bir yuvarlaktır. Bu, yerfıstığı ezmesi ve yoğurt ile karıştırılmış közlenmiş patlıcan ezmesi olan Ürdün mutabbal tabağı için ideal bir ekmek çeşididir.

Roti canai, Malaysia

Roti düz ekmeği, Hindistan göçmenleriyle Malezya’ya gelmiş olabilir, ancak ülke bu gevrek, lezzetli ekmeği kendi yapmıştır.

Sıcak bir tavada pişirildiğinde, roti canai, tereyağlı lezzetiyle zenginleşmiş, üst üste binen katmanlar halinde şişer. Malezya sosları ve körileri ile servis edildiğinde dayanılmaz olan roti canai, tatlı, olgun muzlardan kızarmış yumurtalara kadar doldurulduğunda kendi başına bir yemek haline gelir.

Ħobż tal-Malti, Malta

Malta’nın ekşi mayalı ekmeğinin kahverengi kabuğu, adaların değerli zeytinyağlarıyla sürülmek veya taze bir domatesle ovulmak için ideal olan, yastık gibi yumuşak bir iç kısma yol açar.

Klasik versiyonlar hazırlanması bir günden fazla zaman alır ve geleneksel olarak toplu, odun ateşli fırınlarda pişirilirdi ve toplumun buluşma yerleri olarak hizmet ederdi.

Az Maltese kendi ekmeğini pişirse de, Ħobż tal-Malti Akdeniz adaları için güçlü bir sembolizme sahiptir.

Birinin gerçek doğasını keşfetmeye çalışırken, bir Malta vatandaşı “x’ħobz jiekol dan?” diyebilir, ki bu kelimenin tam anlamıyla “o bu ekmeği hangi çeşit yer?” anlamına gelir.

Tortillas, Mexico

İnce mısır hamurunun sıcak bir comal üzerinde kabarcıklı ve kahverengi olması için Meksika’da en azından M.Ö. 700’den beri kullanılan geleneksel ocaklar olan comalda pişirilir.

Taco içine katlanmış veya elden yenecek şekilde tüketilmiş olsun, mısır tortillası ülkenin en evrensel olarak sevilen yiyeceklerinden biridir. Öğütülmüş mısır hamuru aldatıcı derecede basittir; sadece birkaç malzemeden yapılmış olmasına rağmen, bu mutfak dehasının bir zaferidir.

Öğütülmeden önce, mısır kireç gibi bir alkalik madde ile karıştırılır, bu işleme nixtamalizasyon denir ve tahıla daha besleyici ve sindirilebilir hale getirir.

Khobz kesra, Morocco

Fırından gelen zengin ekmek kokusunu takip ederek Fas’ın bir medinasına girebilir ve kendinizi mahalle fırınlarından biri olan ferranlardan birinde bulabilirsiniz. Bu, yerlilerin pişmeye hazır yumuşak buğday hamurunu getirdikleri ve ülkenin en ev yapımı ekmeklerinden biri olan khobz kesra’yı pişirdikleri yerdir.

Alçak, yuvarlak ekmeklerin hafifçe çıtır bir dış kabuğu vardır ve bu da onları Fas sofrasında gururla yer alacak şekilde yer almasını sağlar, burada kabarık dokuları aromatik tajin sosunu emmek için idealdir.

Fry bread, Navajo Nation

Altın renginde, çıtır çıtır yuvarlaklar olan kızarmış ekmek, Navajo Ulusu’ndaki birçok insan için bir ev tadıdır ve aynı zamanda trajik bir tarihin hatırlatıcısıdır.

Navajo halkı 1864’te ABD hükümeti tarafından Arizona topraklarından zorla çıkarıldıklarında, geleneksel fasulye ve sebzelerin yetiştirilmesi Yeni Meksika manzaralarında zorlu bir hal aldı.

Hayatta kalmak için, hükümet tarafından sağlanan beyaz un, domuz yağı ve şeker stoklarını kullandılar ve acil bir ihtiyaçtan doğan kızarmış ekmeği yaptılar.

Şimdi, kızarmış ekmek dayanıklılık ve gelenek simgesi olmanın yanı sıra, powwow’lardan aile toplantılarına kadar herkesin favori lezzetidir.

Tijgerbrood, Netherlands

Hollanda vuruşunu “Dutch crunch”ta (Hollanda çıtır ekmek), her çıtır lokmada kabuk sevenlerin başyapıtıdır.

Tijgerbrood’un benekli üst kısmını oluşturmak için, fırıncılar beyaz ekmek hamurlarını pişirilmemiş halde yumuşak bir karışım olan pirinç unu, susam yağı, su ve maya ile kaplarlar.

Sıcaklık dış kısmı atıştırmalık parçalar halinde çıtır bir desene dönüştürür ve tijgerbrood ekmeği sandviçler için sevilir. (Amsterdam’ın Eski Dünya fırınlarından binlerce kilometre uzakta, San Francisco da Dutch crunch’ı tercih edilen sandviç ekmeği haline getirmiştir.)

Rēwena parāoa, New Zealand

Avrupalı yerleşimciler patates ve buğdayı Yeni Zelanda’ya getirdiklerinde, yerli Maori halkı bu ithal malzemeleri yenilikçi bir ekmekle kendi yaptılar.

Hamuru karıştırmak için, patatesler kaynatılır ve sonra ekşi hamur benzeri bir maya ile fermante edilir, bu da son ekmeklere tatlı-ekşi bir lezzet kazandırır.

Şimdi, rēwena parāoa, tereyağı ve reçelle katmanlandığında veya Maori halkı için uzun zamandır bir lezzet olan çiğ balıkla servis edildiğinde, favori bir ikramdır.

Lefse, Norway

Kuzey Avrupa’yı düz ekmek ülkesi olarak düşünmüyorsanız, lefseyi tatmadınız demektir.

Norveç patates düz ekmek, tatil günlerinde yumuşak hamuru yuvarlamak için birçok elin olduğu zamanlarda favoridir, ardından sıcak bir ızgarada pişirilir. Norveç mutfağının bir lezzeti olan sıcak bir lefseyi tereyağı, şeker ve biraz tarçınla spiral yapın.

Patatesler Norveç mutfağına yalnızca 18. yüzyılda eklenmiş olsa da, İskandinav düz ekmek Vikingler kadar eski en azdır.

Podplomyk, Poland

Beyaz peynir ve meyve reçeli ile sıcak bir podplomyk yuvarlağını sürerek eski moda Polonya ev mutfağının tadını çıkarın.

Mayasız düz ekmek kahverengi kabarcıklara sahiptir. Buğday unu, tuz ve su ile sınırlı olan malzemelerle, podplomyk, düz ekmek ailesinin geniş ağacında lezzetli ve basit bir örnek sunar.

Podplomyk hamuru ince açıldığından, geleneksel olarak diğer ekmekler fırına konmadan önce pişirilirdi. Ortaçağ’da, taşınabilir ekmekler komşularla ve ev halkıyla dostluk işareti olarak paylaşılırdı. (Bugün, bu gelenek, Noel zamanı oplatek waferlerinin değiş tokuşuyla sürdürülmektedir.)

Broa de milho, Portugal

Kuzey Portekiz’in sağlam köylü ekmeğinin en geleneksel versiyonu için mısır ve karabuğday taşta öğütülür, süzülür ve bir tahta oluğunda yoğrulur.

Ekmekler taş fırınlarda, odun ateşinde pişirildiğinde, unlu kabuk parçaları bir arhipelago gibi derin çatlaklar üzerinde genişler. Fırınlar kendileri ekmek hamuru ile kapatılır, bu da doğal bir fırın saati görevi görür: Hamur şeritleri kızıl kahverengiye döndüğünde ekmek hazırdır.

Avrupalılar Amerika’ya geldiklerinde mısırla tanışmadılar, ancak buğday yetiştirmek için toprak koşullarının uygun olmadığı kuzey Portekiz bölgelerinde istekle benimsendi.

Karavai, Russia

Rus bayramlarında ekmek pişirme sanat haline gelir, altın rengi karavai ekmeği hamur çiçekleri, hayvanları ve kıvrımlarla süslenir.

Ekmek, düğünlerde başrol oynar ve pişirme sürecini düzenleyen karmaşık kurallara sahiptir: Geleneksel olarak, mutlu evli bir kadının hamuru karıştırması gerekir ve evli bir erkek yuvarlak ekmeği fırına kaydırır.

Bileşik şeklinin eski bir simgeye sahip olduğu ve antik güneş tapınma geleneğine kadar uzandığı düşünülmektedir. Şimdi, yeni bir çift için sağlık ve refahı sağlamak için pişirilir.

Pane carasau, Sardinia

Piemonte-Sardinya Krallığı’nın bir parçası olan bu dağlık adanın mutfağı, anakaradaki İtalya’dan farklılık göstermeye devam ediyor. Buradaki en ikonik yiyeceklerden biri, melodik bir takma adı olan ince ve dayanıklı pane carasau veya müzik kağıdıdır.

Pane carasau klasik bir düz ekmek gibi başlasa da, onu mükemmel bir yol arkadaşı yapan bir Sardunya dokunuşu vardır; düz ekmekler fırında kabardıktan sonra, yatay olarak iki ince parçaya kesilir. Bu parçalar ikinci kez pişirilir, ekmeklerin aylarca dayanacak kadar kurumasını sağlar.

Proja, Serbia

Sırp proja’sının sıcak kareleri, ülkenin bol etli güveçlerine mükemmel eşlik eden favori bir yan yemeğidir.

Bu ev yapımı yemek genellikle aile yemekleri için taze pişirilir ve ardından fırından sıcak servis edilir. Öğütülmüş mısır, tuzlu kajmak peynirinden çatlamış mısır tanelerine kadar tuzlu garnitürler için hafif tatlı bir zemin sunar.

Gyeran-ppang, South Korea

Her bir gyeran-ppang ekmeğinin içinde bir tam yumurta bulunan bireysel boyutlardaki buğday ekmeğinin bir hazine olduğunu söyleyebiliriz.

Basitçe “yumurta ekmeği” olarak çevrilen gyeran-ppang, Seul sokaklarında favori bir kahvaltı seçeneğidir – veya günün herhangi bir saatinde yenilebilir.

Jambon, peynir ve doğranmış maydanoz eklenmesi, tatlı-tuzlu lezzete tuzlu bir dokunuş katar; bu, Güney Kore’nin uzun kışları boyunca enerji sağlayan karın doyurucu bir atıştırmalıktır.

Appam, Sri Lanka

Sri Lanka’nın en yaygın atıştırmalıklarından biri olan appam’ın pişirilmesinde kullanılan kase şeklindeki tavada, pirinç unu ve hindistan cevizi sütü ile hazırlanan ince ve fermante bir hamur kızarıp çıtır çıtır olur.

Hoppers olarak da adlandırılan bu ince pancake en iyi sıcakken yenir – tercihen bir Colombo sokak yiyecek tezgahının etrafında ayakta.

Sri Lanka’da appam için favori garnitürler arasında hindistancevizi sambalı ve tavuk kari, veya yumurta ile bir tane sipariş verebilirsiniz. Yumurta hopperlar için, bir appam’ın ortasına bir bütün yumurta kırılır, ardından zengin ve aromatik bir biber ezmesi ile üzeri kaplanır. Appam, Güney Hindistan’da da popülerdir.

Kisra, Sudan and South Sudan

 

Limpa bread, Sweden

Ticari maya mevcut olmadan önce, bira üreticileri ve fırıncılar birlikte çalışırdı: Bira partilerinden maya toplayan bira üreticileri, ekmeğini hafif bir bira lezzetiyle tatlandıracak olan fırıncılara geçirirdi.

Bu miras, İsveç’in vörtlimpa’sında yaşamaktadır: Limpa, ekmek anlamına gelir, vört ise bira şırasının ekşi tadını ifade eder. İngilizce’de limpa ekmeği olarak bilinen hafif çavdar şimdi bira şırası yerine portakal suyundan asitlik alır.

Balep korkun, Tibet

Soğuğa dayanıklı arpa hasatları binlerce yıldır Tibet Platosu’nda gelişmiş ve tahıl uzun süredir yüksek rakımlı diyetlerin vazgeçilmez bir parçası olmuştur.

Balep korkun genellikle buğdayla yapılırken, bu düz ekmeğin geleneksel versiyonları, ceviz tadında kavrulmuş bir arpa unu olan tsampa’dan şekillendirilir.

Bu zengin lezzetli un, Tibet kimliği için o kadar merkezi bir konumdadır ki, bir etiket haline getirilmiş ve rap şarkılarında adı geçmiştir. (Dalai Lama bile kahvaltıda bunu yer.)

Simit, Türkiye

Susam tohumlarına batırılmış ve halkalar halinde sarılmış simit, Türkiye’nin en pratik atıştırmalıklarından biri olabilir.

Birkaç on yıl önce, satıcılar İstanbul sokaklarında yüksek yığınlı tepsi taşıyarak dolaşırken, dolaşan simit satıcıları başkentte artık nadir görülüyor.

Bunun yerine, yol kenarı tezgahlarından günlük simitlerini alanlar, derin renkli halkaların düzineyle yığıldığı noktalara uğrarlar. Parlak bir kabuk, simitlere hafif bir tatlılık katıyor – odun ateşinde pişmeden önce simitler şekerli suya batırılıyor veya inceltilmiş melasaya daldırılıyor, bu da yoğun ısıda karamelize oluyor.

Crumpets, United Kingdom

Mayalı buğday hamuru, dökülebilir ve süngerimsi bir kek haline gelir, bu kızartılmış lezzetli, İngiliz favorisi, reçel, tereyağı veya koyu krema ile sürüldüğünde.

Halka kalıpları, her crumpet’in bir tarafını altın rengine kadar pişiren yağlanmış bir kızartma teli üzerinde dökülebilir hamuru içinde tutar. Doğu Avrupa’nın zwieback ve gevrek bisküvileri gibi, crumpets genellikle iki kez pişirilmiş ekmek olarak yenir – yuvarlaklar servis edilmeden önce ikiye bölünüp kızartılır.

Biscuits, United States

Tereyağıyla sıvanmış veya sos içinde yüzen bisküvi, Amerika Birleşik Devletleri’nin en ev yapımı tatlarından biridir. Bunun yapılmasının kolay olduğu söylenemez: Yumuşak, kabarık bisküviler el çabukluğu ve nazik karıştırma gerektirir.

Ön savaş Güneyi’nde bisküviler Pazar yemeği için özel bir ziyafet olarak görülüyordu. Günümüzde neredeyse her yerde bulunurlar, benzin istasyonu barbekü yerlerinden evde pişirilen yemeklere kadar.

Sırrın bir kısmı ununda saklı, tipik olarak White Lily gibi düşük proteinli bir un kullanılır. White Lily için kullanılan yumuşak buğday uzun yıllar boyunca Güney eyaletlerinde yetiştirildi – uzun mesafeli gıda taşımacılığı öncesi. (Şimdi Ortabatı’da öğütülüyor.)

Non, Uzbekistan

Özbekistan’ın geleneksel tandır fırınlarında, çeşitli özgün tasarımlarla süslenmiş ekmekler üretilir.

Özbek nanı bölgelere göre değişir, Tashkent’in çiğnenen versiyonlarından Samarkand’ın siyah çörekotu tohumlarıyla kaplı ekmeklerine kadar. Ekmekler fırından çıkar çıkmaz, sıcak ekmekleri pazarlara ve kafelere taşıyan bir grup bisikletli haberciye teslim edilir.

Arepa, Venezuela

Areperos – Venezuelan arepa yapımcıları – şişman düz ekmeklere altın rengi yuvarlaklar şeklinde mısır hamuru çarpılarak lezzetli kızarmış bir kabuk ve yumuşak, buğulu iç kısma sahip olmalarını sağlamak için sıcak ızgaralara mısır hamuru patlatırlar.

Arepa’lar Venezuela ve çevresindeki bölgelerde Avrupalıların Güney Amerika’ya gelmeden önce uzun yıllardır yapılıyor ve besleyici mısır ekmeği basitten karmaşığa kadar değişebilir.

Kahvaltıda, onları bölüp tereyağı sürerek deneyin. Tuzlu doldurma, kremalı soslar ve ateşli salsa ile doldurulmuş olarak, arepalar doyurucu bir öğün haline gelebilir.

Malawach, Yemen

Aile ağacı gibi düz ekmekler Orta Doğu ve ötesine yayılır, ancak Yemen’in Yahudi topluluğunun versiyonu çoğundan daha zengin bir lezzettir.

Malawach yapmak için, fırıncılar buğday hamurunu nazik bir tabaka halinde açar ve erimiş tereyağına dökerler. Hamur gevşek bir baş üstünde katlanır, sonra tekrar açılır, ve tereyağı damarları üst üste gelen katmanlar arasından geçer.

Tava üzerinden buharlanan hamur çıktığında, son bir dokunuş olarak siyah nigella veya susam tohumları, dokusal bir çıtır çıtır ekler.

Jen Rose Smith, pastane şefi dönüşmüş bir yazar, eserleri seyahat, macera ve yemeği keşfeder. Vermont’un Yeşil Dağları’nda bir ev üssü ile, CNN için yazdığı yazıları onu Bolivya’nın Cordillera Real’inden Sina Çölü’ne kadar götürdü. Daha fazlasını okuyun: jenrosesmith.com

Kaynak

By Jen Rose Smith, CNN